Het begon allemaal met een saaie tv-avond.
Niet echt iets op tv kon mij boeien, maar toen we nog een laatste keer alle zenders afzapte, kwamen we Antonio Carluccio tegen, met het resultaat dat het al ver 22u20 was eer ik met onze twee monstertjes buiten ging voor hun laatste plasje en we konden gaan slapen.
En toen begon het, terwijl ik met hun buiten stond werd mijn aandacht getrokken door een traag voorbij rijdende auto, paranoia als ik ben hou ik dit steeds in het oog.
Groot was mijn verbazing toen ik terug binnen was dat ik diezelfde auto terug zag komen uit de andere richting en deze zich voor onze deur parkeerde.
Twee mannen stapten uit en keken een beetje zoekend rond, waarop ik ze richting het huis van mijn buurman zag stappen en daar de oprit opliepen.
Mijn gevoel zei dat dit niet klopte, waarop ik mijn buurman opbelde met de vraag of hij net bezoek had gekregen.
Ik hoorde hem met een verbazende stem nee zeggen waarop ik in het kort de situatie schetste.
Terwijl hij een kijkje ging nemen, heb ik dan maar als goede burger de politie gealarmeerd.
Enkele momenten later kwam een eerste combi toegereden en snelde enkele agenten onze tuin in, omheining over en de tuin van de achterburen in.
Niet veel later was een tweede combi ter plaatse en werd de zoektocht verder gezet.
En toen een hele tijd niets en dan kan wachten heel lang duren.
Plots kwam er een anonieme wagen van de politie toegereden en kregen we te horen dat de dieven ingerekend waren.
Toch wel even slikken, dit had ik niet verwacht, maar petje af voor het politiekorps Vima voor hun snel en efficiënt optreden.
Wij moesten nog wel even tot op het commissariaat gaan voor een verklaring, het was wel even hard om om middernacht nog te moeten vertrekken, maar het idee dat ik door mijn paranoia een inbraak of misschien zelfs meerdere heb verijdeld geeft toch een goed gevoel.
En dat allemaal dankzij Antonio Carluccio :-)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten